অসমীয়া   বাংলা   बोड़ो   डोगरी   ગુજરાતી   ಕನ್ನಡ   كأشُر   कोंकणी   संथाली   মনিপুরি   नेपाली   ଓରିୟା   ਪੰਜਾਬੀ   संस्कृत   தமிழ்  తెలుగు   ردو

অসমীয়া লোকসাহিত্যত এক মনোৰম শাখাঃ জনাগাভৰুৰ মালিতা

অসমীয়া লোকসাহিত্যত এক মনোৰম শাখাঃ জনাগাভৰুৰ মালিতা

অসমীয়া লোকসাহিত্যৰ এক মনোৰম শাখা হ’ল মালিতা বা বেলাডসমূহ৷ এডাল সুন্দৰ মালাৰদৰে ধাৰাবাহিকভাৱে গাঁথি থোৱা গীতিব্যঞ্জক কাহিনীবোৰকেই মালিতা বা বেলাড বোলা হয়৷ সাংগীতিক লয় অথবা গীতিধৰ্মীতাই হৈছে মালিতাসমূহৰ মূল বিষয়বস্তু৷ অসমীয়া লোকসাহিত্যৰ আনবোৰ শাখা লক্ষ্য কৰিলে দেখা যায় যে সকলোতে একপ্ৰকাৰৰ গীতিময়তাই ক্ৰিয়া কৰি থাকে৷ সেয়া আইনাম, বিয়ানামেই হওক বা ফকৰা-যোঁজনাই হওক৷ মালিতাবোৰৰ আন এক উল্লেখনীয় বৈশিষ্ট হ’ল এক নিটোল কাহিনীৰ উপস্থিতি৷ কিছুমান মালিতাত নৃত্যৰ সংযোজনো কৰা দেখা যায়৷ মালিতাবোৰৰ ৰচয়িতাসকলৰ বিষয়ে কোনোধৰণৰ তথ্য পোৱা নাযায়৷ মালিতাবোৰৰ কাহিনী ঠাই ভেদে ভিন্ন হোৱা দেখা যায়৷ একেটা কাহিনীয়েই ঠাই আৰু মুখ বাগৰি এটা নতুন ৰূপ লয় আৰু জনসাধাৰণৰ সামূহিক উচ্ছাসৰ পৰিণতি হিচাপে পৰিগণিত হয়৷ অসমীয়া মালিতাসমূহত বুৰঞ্জীমূলক আৰু পৌৰাণিক এই দুই ভাগত ভাগ কৰিব পাৰি৷

জনাগাভৰুৰ গীত এটি সম্পূৰ্ণ আৰু সুন্দৰ মালিতা৷ মালিতাটোৰ কাহিনীভাগ প্ৰাচীন কিন্তু ইয়াৰ ৰচনা-ৰীতিলৈ লক্ষ্য কৰিলে ইয়াত প্ৰাচীনৰ শাৰীত থ’ব নোৱাৰি৷ মালিতাটোত ব্যৱহাৰ হোৱা কিছু্মান শব্দলৈ লক্ষ্য কৰিলে অনুধাৱন কৰিব পাৰি যে এই মালিতা মান আৰু চিংফৌ ৰণৰো পৰৱৰ্তী সময়ৰ ৰচনা৷ মালিতাটোত ব্যৱহাৰ হোৱা দিল, আচমান আদি শব্দই কাহিনীটোৱে কোনো মুছলমান মানুহৰ মুখতো যে ঠাই পাইছিল তাকে প্ৰমাণ কৰে৷ লোকসাহিত্যৰ নৈব্যক্তিকতালৈ চাই ইয়াকো ক’ব পাৰি যে কোনো চহা কবিৰ মুখেৰে নিগৰিত এই গীতটি সময়ৰ সোতে নতুনকৈ পলস পেলাইছে আৰু কাহিনীক অধিক মনোৰম কৰি তোলাত ব্যাপক অৰিহণা যোগাইছে৷ কাহিনীটোত বুৰঞ্জী আৰু পৰম্পৰাগত লোককথাৰ মনিকাঞ্চন সংযোগ ঘটিছে বুলি ক’ব পাৰি৷

জনাগাভৰুৰ মালিতাৰ কাহিনীটো থুলমুলকৈ এনেধৰণৰ৷ গৰুচৰ ৰাজ্যৰ বুঢ়া ৰজাৰ কন্যা জনাগাভৰু৷ পৰীক্ষাত হৰুৱাই নশ কোঁৱৰক বাৰ বছৰ বন্দী কৰি ৰাখিছিল জনাগাভৰুৱে৷ এই কথা শুনি কামপুৰৰ কলিধন নটে জনাক পৰীক্ষা কৰিবলৈ গ’ল৷ কলিধনক জনাই নাক-কাণ কাটি ঘূৰাই পঠিয়ালে৷ কলিধনে গৈ নগাঁও পাই গোপীচন কোঁৱৰক সকলো বিৱৰি ক’লে আৰু জনাক পৰীক্ষাত হৰুৱাই থৈ আহিবলৈ পৰামৰ্শ দিলে৷ সেই কথা শুনি গোপীচনৰ বাঁৰী মাক আৰু ন-অৰা কুঁৱৰীয়ে যাবলৈ বাৰণ কৰিলে৷ গোপীচনে কাৰো কথালৈ কাণ নিদি জনাক হৰুৱাবৰ নিমিত্তে লুইত পাৰ হৈ গৰুচৰ ৰাজ্যত ওলালগৈ৷ গোপীচনে তিনিওটা পৰীক্ষাতে হৰুৱালে৷ জনাই গোপীচন কোঁৱৰক স্বামী বৰণ কৰিলে কিন্তু গৰুচৰৰ বুঢ়া ৰজাই প্ৰথমে অভিমন কোঁৱৰ আৰু পৰৱৰ্তী সময়ত বাৰ কুৰি হাতী পঠিয়াই গোপীচন কোঁৱৰক হত্যাৰ চেষ্টা কৰিলে৷ কোঁৱৰে বুদ্ধি আৰু বলেৰে সকলোকে পৰাস্ত কৰিলে৷ উপায়হীন হৈ বুঢ়া ৰজাই কোঁৱৰৰ হাতত জনাক অৰ্পণ কৰিলে৷ গোপীচন কোঁৱৰৰ লগত অহা জনাৰ সুন্দৰ ৰূপ দেখি গোপীচনৰ মাক মোহিত হ’ল আৰু জনাগাভৰুক নিজৰ বোৱাৰী হিচাপে স্বীকাৰ কৰিলে৷

জনাগাভৰুৰ গীতৰ মাজত সামাজিক পৰম্পৰা, লোকবিশ্বাস আদিৰ চিত্ৰ প্ৰতিফলিত হৈছে৷ কুলক্ষণী তিৰোতাৰ লক্ষণসমূহ  অসমীয়া সমাজত কিদৰে প্ৰচলন হৈ আছিল তাৰ উদাহৰণ দেখা গৈছে গোপীচন কোঁৱৰৰ বাৰীমাকৰ জনাগাভৰুক লৈ কৰা উক্তিৰ মাজেৰে-

জনাৰ চুলিটাৰ           জেঠী নেগুৰীয়া

তাইৰ মান শাখিনী নাই

হিয়া ভাঙি ভাঙি          খোজক বুলে তাই

তাইৰ মান কুলক্ষণী নাই৷

জনাৰ ভৰিযোৰ          খৰমযুৰীয়া

তাইৰ মান গজমূৰী নাই

পাছক মানুহ চাই         খোজক বুলে তাই

তাইৰ মান খাইমূৰী নাই৷

ঠিক একেদৰে গোপীচন কোঁৱৰে বিপদ-বিঘিনি খণ্ডাবৰ বাবে হাঁহ, পাৰ, বগা ম’হৰ উপৰিও নৰ-মনিচৰ বলি দিয়াৰ কথা উল্লেখ কৰিছে, যিটোৱে সেইসময়ৰ ধৰ্মীয় দিশটো উদঙাই দেখুৱাইছে৷ অসমীয়া সমাজত প্ৰচলিত যাত্ৰা নিষেধৰ কথাও উল্লেখ আছে এনেদৰে- ‘‘মঙলবাৰে আগেয়ে যোৱাৰ সজ নাই’’, ‘‘ সোমবাৰে যাব নেপায়’’, ‘‘বুধবাৰে বাপেক মৰা বাৰ’’ ইত্যাদি৷ বৰ্তমানেও গাঁৱলীয়া সমাজত কম পৰিমাণে হ’লেও এনেধৰণৰ বাধা নিষেধ দেখা যায়৷ গোপীচন কোঁৱৰে জনাক হৰুৱাবলৈ যাত্ৰা কৰাৰ আগেয়ে চন্দ্ৰ, সূৰ্য, বাসুদেৱ থান, তামৰ ঘৰ, কেঁচাইখাতী গোঁসানী, পগলা পাৰ্বতীলৈ নমস্কাৰ জনাইছে৷ জনাগাভৰুৰ গীতত আহোম যুগৰ আ-অলংকাৰ, সাজ-পোছাক আদিৰ কথাও উল্লেখ আছে৷

জোকাৰি পিন্ধিলে                 গোমচেঙৰ চোলাটি

মাজত বাখমাৰী কৰা

কঁকালত মাৰিলে                  জৰদৰ টঙালি

দেখিলে জিলমিল কৰা৷

ভৰিত পিন্ধিলে                   হেজাৰী সোণৰ জোতা

কাণত গজমুকুতাৰ লং

গাতে পিন্ধিলে                    দুহেজাৰ সুণীয়া

মূৰত বালিচৰীৰ চং৷

ইয়াৰোপৰি বেনাৰচী চেনী, ৰেছমী কাপোৰ আদিৰ উল্লেখে উনৈশ শতিকাৰ ইংৰাজ বেপাৰীয়ে আমদানি কৰা সামগ্ৰীৰ কথালৈ মনত পেলায়৷ অন্যহাতেদি ‘‘খোপাত আছিলে চোকা কটাৰী’’ কথাষাৰে নৰাৰজাৰ জীয়ৰী চাওচিং কুঁৱৰীয়ে মূৰত চুৰি-কটাৰী লৈ থকা ঘটনালৈ মনত পেলায়৷ এইদৰে লক্ষ্য কৰিলে দেখা যায় যে জনাগাভৰুৰ মালিতাটোত সময়ে এক উল্লেখযোগ্য ভূমিকা পালন কৰিছে আৰু তদানীন্তন সময়ৰ ঘটনাৰাজীক সুন্দৰভাৱে সংযুক্ত কৰিছে৷ সেয়ে হয়তো অসমীয়া সমাজৰ বাপতি সাহোন বিহু নামৰ বৈশিষ্টও মালিতাটোত দেখা পোৱা গৈছে এইদৰে-

মুখলৈ কি চাবা                   পূৰ্ণিমাৰ জোন যেন

চকুজুৰি সৰগৰ তৰা

গাললৈ কি চাবা                  সেন্দুৰী আম যেন

জিলিকে নিলগৰ পৰা৷৷

হাতলৈ কি চাবা                  লোহোৰা লোহোৰে

কঁকালযেন বীণৰে নলা

ভৰিলৈ কি চাবা                  ঠানুৱা ঠানুৱা

চুলিবোৰ সেউতা ফলা৷৷

সুস্মিতা বৰা, গোলাঘাট

শেহতীয়া উন্নীতকৰণ: : 3/19/2020



© C–DAC.All content appearing on the vikaspedia portal is through collaborative effort of vikaspedia and its partners.We encourage you to use and share the content in a respectful and fair manner. Please leave all source links intact and adhere to applicable copyright and intellectual property guidelines and laws.
English to Hindi Transliterate