ডাকৰ বচনত খেতি-বাতি

‘একাদশী অমাৱস্যাত বায় হাল,
তাৰ দুখ সৰ্বকাল|
তাৰ গৰুৰ হয় বাত,
খাব নোৱাৰে দিন-ৰাত|’

অসমৰ খেতিয়কে ধানৰ উপৰিও মাহ,তিল,সৰিয়হ,কপাহ আদি শস্যৰো খেতি কৰে| এইবোৰো লাভজনক খেতি|সেয়ে ডাকৰ বচনত পোৱা যায়–

‘যত লাভ পায় মাহ, কপাহ, সৰিয়হে,
তত লাভ পায় কল, কপাহে|
যত ক’লা কপাহৰ বাৰী,
তথাতে লুভীয়া সকলো নাৰী|’

খেতিৰ মাটি কি কি সঁজুলিৰে,কেনেকৈ চহাব লাগে তাৰ দিহাও ডাকে দি গৈছে,—

‘কোৰ, নাঙল, মৈ আৰু হুলা
চাৰিয়ে কৰে মাটিক তুলা|’

এই বিভিন্ন শস্যবোৰৰ মাটি ছাহ সম্পৰ্কেও ডাকৰ জ্ঞান বিজ্ঞানসন্মত|কৃষকসকলক উদ্দেশ্যি সেয়ে তেওঁ কৈছে –

‘আঠ ছাহে তুলা,
ষোল্ল ছাহে মূলা|
ছয় ছাহে ধান,
বিনা ছাহে পাণ|’

নতুবা,—-

‘ষোল চাহে মূলা, তাৰ অৰ্ধেক তুলা,
তাৰ আধাত ধান, বিনা চাহে পাণ|’

আকৌ,..

‘ঘন সৰিয়হ, পাতল মাহ,
মূলা, কপাহত কৰিবা চাহ|’

বিভিন্ন মাহৰ খেতিৰ দিহা সম্পৰ্কে এনেকৈ পোৱা যায় –

‘ফাগুনত জুই, চ’তত মাটি,
সেই মাহ উঠে ডাঠি|’

অসমৰ আন এক লাভজনক খেতি হৈছে তিল|এই তিল খেতিৰ সম্পৰ্কত ডাকে কৈছে –

‘ফাগুনৰ আঠ, চ’তৰ আঠ,
সেই তিলক দাৰে কাট|’

আকৌ,—

‘ভাদৰ চাৰি আহিনৰ চাৰি
মাহ, তেল সিঁচিবা যিমান পাৰি|’

কিন্তু, ধানৰ ক্ষেত্ৰত এই কথা নাখাটে|কিয়নো,

ভাদমহীয়া ৰোৱা পোকে খায়,
বুঢ়াদিয়াৰ পো লোকে খায়|’

বহুত শস্যৰ দৰে পাণ,জালুক আদি লতাজাতীয় শস্যৰ বাবে ৰ’দ-ঘাই, সাৰুৱা মাটিহে উপযোগী|এনেবোৰ গছৰ শিপাই মাটিত খামুচিব পৰা হ’ব লাগে|সেই কথা জানিয়েই ডাকে কৈ গৈছে,

‘জালুকত গোবৰ, পাণত মাটি,
কলপুলি ৰুবা তিনিবাৰ কাটি|
তেবে জানা নাই কৃষিত ঘাটি|’