অসমীয়া খাদ্য প্ৰণালীৰ সম্পৰ্কে কিছু আভাষ

অসমৰ বাৰেৰহণীয়া খাদ্য সংস্কৃতিৰ সম্পৰ্কে অৱগত হ’বলৈ হ’লে প্ৰথমেই ক’ব লাগিব যে ইয়াত পাহাৰীয়া শুকান বা আচাৰ কৰা খাদ্যাভাসৰ লগতে সমতলৰ সতেজ উপকৰণ দুয়োটাৰে সমাৱেশ ঘটিছে । ৰাজ্যখনৰ খাদ্য প্ৰণালীত নূন্যতম মছলা, সুগন্ধি গছ-লতিকা, সেউজীয়া শাক, কঠিন মাংসৰ কম আৰু মাছৰ অধিক ব্যৱহাৰ দেখা যায় । লগততে ইয়াৰ খাদ্যসম্ভাৰত চৰাই জাতীয় মাংসৰ প্ৰয়োভৰ, টেঙা উপকৰণৰ বহুল ব্যৱহাৰ আৰু ঔষধি উপকৰণৰ সুলভতা মন কৰিবলগীয়া । অসমৰ মূল খাদ্য ভাতৰ লগত প্ৰায় সকলো খাদ্যই সম্পৰ্কিত । অসমীয়া খাদ্যৰ আৰম্ভণি সাধাৰণতে খাৰ বা শাকৰদ্বাৰা হয় আৰু টেঙা ব্যঞ্জনেৰে শেষ হয় । অসমত খাৰ ভীমকলৰ বাকলি, মধুনা আৰু ধান খেৰ পুৰি উলিওৱা ছাঁইৰপৰা তৈয়াৰ কৰা হয় । ছাঁইখিনি পানীত তিয়াই থলে যিখিনি ৰঙা বৰণৰ পানী ওলাই তাকে খাৰণি বোলে । খাৰণি দি ৰন্ধা খাদ্যৰ ভিতৰত অমিতাৰ খাৰ, শেৱালি ফুলৰ খাৰ, তিতাফুলৰ খাৰ, খাৰ ভাত, দোৰোণ শাকৰ খাৰ উল্লেখযোগ্য । সেইদৰে অসমীয়া লোকে টেঙা আঞ্জাত ব্যৱহাৰ কৰা টেঙাবোৰ হ’ল ঔটেঙা, থেকেৰা , টেঙামৰা, অমৰা, জলফাই, টেঙেচি, মধুসোলেং, খৰিছা, কণবিলা­হী আদি । আজিকালি বৰ বিলাহী, তেতেলী আদিৰ প্ৰয়োগ হোৱাও দেখা যায় । অসমীয়া সমাজত মাছৰ টেঙা আঞ্জা, ঔটেঙা আৰু ঢেকীয়া শাকৰ জোল, কচু শাকৰ টেঙা আঞ্জা, টেঙা দাইল আদি অতিকৈ জনপ্ৰিয় ।