সাধু কথা
সাধু কথা
বহুদিন আগৰ কথা! এজন যুৱক, ঘৰ সংসাৰখনৰ প্ৰতি বৈৰাগ্য ওপজি জংঘলৰ মাজত বাস কৰা এজন মুনিৰ ওচৰলৈ
এক দেশত এজন গৃহস্থ মানুহ আছিল, তেওঁৰ দুজনী ঘৈণীয়েক৷
এক নদীৰ কাষত এক ফেঁচাই এজোপা গছৰ খোৰোঙত বাহ লৈ আছিল৷
এক মালিনী আছিল| তাই বৰ যতনকৈ এজোপা ফুল-গছ ৰুইছিল
এখন ৰাজ্যত এটা বৰ ডাঙৰ হাতী আৰু এটা বাঘ আছিল৷
এদিন এটা দুখীয়া মানুহে জকাই বাবলৈ গৈ দিনৰ দিনটো জকাই বালে, কিন্তু এটা শিঙৰা মাছৰ বাহিৰে সি একো নাপালে|
এদিন এটা দুখীয়া মানুহে জকাই বাবলৈ গৈ দিনৰ দিনটো জকাই বালে,কিন্তু এটা শিঙৰা মাছৰ
এক ৰজাৰ দুজনী ৰাণী আছিল| তেওঁলোকে দুয়ো গৰ্ভৱতী হ’ল|
এখন গাঁৱত এটা কণা আৰু কুঁজা মানুহ আছিল৷ দুইৰো বৰ মিল আছিল৷
এক বুঢ়াৰ সাতোটা পুতেক আছিল৷ বুঢ়াই পুতেকহঁতৰ সুখ-সন্তোষ দেখিবলৈ নাপালে৷
এখন গাঁৱত এটা মানুহৰ দুজনী ৰূপহী জীয়েক আছিল| ডাঙৰজনীৰ নাম ৰূপেশ্বৰী, সৰুজনীৰ গুণেশ্বৰী|
এদিন মাছবোৰ গোট খাই, মাছখোৱা জন্তুবোৰৰ সৈতে ৰণ দিবলৈ থিৰ কৰিবৰ নিমিত্তে মেল মৰা বিলৰ ভগা-ডুবিতে দুপৰীয়া মেল পাতিলে|
এসময়ত এঠাইত এজন বৰ ধনী মানূহ আছিল। তেওঁৰ দুজনী ঘৈণীয়েক আছিল। ডাঙৰজনী লাগী আৰু সৰুজনী এলাগী।
এখন দেশত এটা কুমাৰ আছিল। তাৰ অনেক ধন-বস্তু আছিল। কিন্তু ল'ৰা নাছিল।
এখন নগৰত পাঁচোটা ডেকা-ল’ৰাই সিহঁতৰ বাপেকহঁতৰে সৈতে দন্দ কৰি ঘৰত নাথাকোঁ বুলি দেশ ভ্ৰমণ কৰিবলৈ ওলাল৷
এদিন এটা মানুহে তাৰ জোঁৱায়েকক বিহু খাবলৈ মাতিছিল৷
এঠাইৰ এজন পণ্ডিতে এজন ছাতৰৰে সৈতে দেশ চাবলৈ ওলাই গ’ল৷
এক বোলে ঢোঁৰাকাউৰী আৰু এটা টিপচী চৰাই আছিল
দুজন বৰ মৰমৰ সখি আছিল৷ এজন মৰিবৰ সময়ত তেওঁৰ পুতেকক
এক গাঁৱত এহাল মাউৰা ল’ৰা-ছোৱালী আছিল| ল’ৰাটোৰ নাম তীখৰ আৰু ছোৱালী জনীৰ নাম
এটা চহকী খেতিয়কৰ দুজনী ঘৈণীয়েক আছিল; বৰজনী এলাগী ,সৰুজনী লাগী৷
এক সাউদৰ দুজনী ঘৈণীয়েক আছিল| বৰজনীৰ এজনী মাথোন ছোৱালী আছিল
এজনী বুঢ়ী আছিল| তাই এজাক গৰু ৰাখি গাখীৰ বেচি কোনোমতে
এদিন এটা গজলীয়া ডেকাই এভাৰ কেতুৰি খানি হাটলৈ নি এদা বুলি বেচিবলৈ বুধি পাতিলে;
এক ৰজাৰ দুজনী ঘৈণীয়েক আছিল৷ বৰজনীৰ দুটা ল’ৰা৷
এক ৰজা আছিল৷ ৰজাৰ ল’ৰা-ছোৱালী একোৱেই নাই৷ এদিন ৰজা মৃগয়া কৰিবলৈ যাওঁতে
এহাল বুঢ়া-বুঢ়ী আছিল| বুঢ়া কালত সিহঁতৰ এটা ল’ৰা হ’ল| বুঢ়াই গুণি-ভাবি পুতেকৰ নাম কি থব বিচাৰি নাপাই, গণকৰ হতুৱাই নাম চোৱাবলৈ এজন গণকৰ
এখন গাঁৱত এহাল মতা-মাইকী আছিল৷ মতাটোৰ নাম ৰূদাই আৰু মাইকীজনীৰ নাম ডাবহী৷
এখন গাঁৱত এজনী বুঢ়ী আছিল৷ তাইৰ এটা মৰমৰ ল’ৰা আছিল৷
এজন ৰজাৰ এটি বত্ৰিশ লক্ষণীয়া ল’ৰা হৈছিল৷ ল’ৰাটি ক্ৰমে ডাঙৰ দীঘল হৈ ডেকা হ’লত,
